Projekt dofinansowany ze środków PFRON realizowany przez Polski Związek Niewidomych
Okręg Zachodniopomorski.
Projekt dofinansowany ze środków PFRON realizowany przez Polski Związek Niewidomych Okręg Zchodniopomorski
Indywidualne zajęcia z zakresu czynności dnia codziennego.
Niemal wszystkie czynności z uwzględnieniem technik kompensacyjnych są możliwe do opanowania przez osoby niewidome.
Elementarna, podstawowa rehabilitacja polega na przywróceniu osobie z dysfunkcją wzroku samodzielności w wykonywaniu podstawowych czynności życiowych, przywróceniu utraconych sprawności i umiejętności. Jeżeli osoba niewidoma jest wyręczana, tym mniej potrafi, tym więcej potrzebuje pomocy i czuje się bardziej niesamodzielną, zależną od innych, Ta świadomość jest ogromnie przykra. Po stracie wzroku wykonywanie choćby najprostszych czynności np. zrobienie kanapki, czy zjedzenie obiadu,
odnalezienie łazienki staje się bardzo trudne. Techniki wyuczone i stosowane w dotychczasowym życiu są zupełnie bezużyteczne.
Należy podjąć mozolną i trudną pracę: trzeba na nowo nauczyć się jak dbać o higienę ciała, odzieży czy pomieszczeń. Niewidzeniem można się zasłonić przed wszystkim, ale jeżeli pragnie się normalnie funkcjonować w społeczeństwie, wypada stosować przyjęte normy.
Umiejętność wykonywania czynności dnia codziennego pozwala osobie niewidomej na samodzielną aktywność związaną z toaletą,
etykietowaniem otoczenia, komunikacją itp. Brak lub poważne osłabienie wzroku uniemożliwia bądź znacznie utrudnia proces uczenia
się przez naśladownictwo. Stąd takie czynności, jak mycie zębów, samodzielne ubieranie się czy nalewanie płynów, mogą sprawić osobie
niewidomej wiele trudności, ponieważ wymagają opanowania przez nie szeregu umiejętności wstępnych, typu posługiwanie się obiema rękami i koordynacja ruchowa, znajomość i rozumienie pojęć. W nieco innej sytuacji są osoby ociemniałe, które przed utratą wzroku miały już jakieś doświadczenia w zakresie wykonywania określonych czynności życia codziennego. U osób, które straciły wzrok w późniejszym czasie, duże znaczenie odgrywa pamięć kinestetyczna. Konieczna jest jednak nauka i odpowiedni dobór alternatywnych sposobów wykonywania znanych już czynności. Dzięki zajęciom możliwe będzie wsparcie beneficjenta w utrzymaniu niezależności poprzez trening z zastosowaniem technik kompensacyjnych.
Celem tej formy wsparcia będzie wyposażenie beneficjentów w umiejętności w zakresie samodzielnego wykonywania codziennych czynności życiowych metodami bezwzrokowymi (dla osób całkowicie niewidomych) lub z uwzględnieniem ograniczeń wzroku.
Konferencja historyczno-naukowa:
“70 lat rehabilitacji społecznej osób z dysfunkcją wzroku na Pomorzu Zachodnim”
