Rehabilitacja

Polski Związek Niewidomych zrzesza osoby niewidome i niedowidzące (słabo widzące o stopniu znacznym (I) i umiarkowanym (II) ) w celu ich społecznej rehabilitacji, integracji i aktywizacji zawodowej. Rehabilitacja społeczna to wielostopniowy system zajęć (orientacja przestrzenna, czynności życia codziennego, samoobsługa, nauka obsługi sprzętu elektroniczno-optycznego i innego codziennego użytku, działalność kulturalna, rękodzielnictwo, edukacja szkolna z wykorzystaniem resztek wzroku i systemem bezwzrokowym itp.) prowadzona w Centrum Rehabilitacji przy ul. Piłsudskiego 37, w domach rodzinnych, w siedzibach kół terenowych oraz na turnusach rehabilitacyjnych dla dzieci, młodzieży i osób dorosłych, w ośrodkach przystosowanych dla osób z dysfunkcją wzroku, które cieszą się dużą popularnością. Oprócz rehabilitacji podstawowej, turnusy łączą się z integracją, wymianą doświadczeń, łamaniem barier architektonicznych, w komunikowaniu się i psychologicznych sposobem oddziaływania na środowisko, na drugą osobę, edukacja, poznawanie zabytków, historii itp.

W ostatnich latach i obecnie 97% młodych ludzi pobiera naukę w szkołach masowych i stało się to normą w województwie zachodniopomorskim. Rehabilitacja poprzez naukę w szkołach masowych jest trudna, ale nie jest niczym nadzwyczajnym.

Zarówno podczas terapii jak i w domu rodzinnym nie myśli się stereotypami: czy mogę, czy to jest dla mnie, czy sobie poradzę, ja nie potrafię, jak przyjmą mnie inni, jestem gorszy(a) bo nie widzę. Mam świadomość, że chcę, potrafię, podołam, przełamię bariery mojej ciemności, to slogany nowoczesnego myślenia rodziców, dorosłych uczniów i studentów.